۱۳۹۱ بهمن ۱۱, چهارشنبه

به فردای این نا کسان شک کنید!!

سلام.
من یک ایرانی هستم.
یه نفر که می نویسد.
می نویسد، اما نه آنچه که در ایران توان انتشار داشته باشد.

لیکن تصمیم بر آن گرفتم تا پاره نگاره های خود را در قالب یک وبلاگ به انتشار در آورم. به امید روز آزادی.
روزی که در کمال آزادی بیان در سرزمین تاریخی پارس، بلاگ نگار های پارسی به آسانی و بدون واهمه با نام خود بتوانند بنگارند.
بنگارند هر آنچه را که از رشته ی افکارشان گذراست.
با سپاس:

سایه ای بشکسته هم جرم سکوت، ناله ای لبریز و هم بند غمم
قاب عکسی هم صدای آینه، پاره تصویری مریض و مبهمم
***
من در این صحرای بی رنگ و خموش، من در این آمادگاه بی کسی
گرچه جرات را دو چندان کرده ام، چون شهاب سالیانه بس کمم...

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر